(1895 - 1975)
Moskova’nın güneyindeki Orle’de doğdu. 1918 yılında üniversite eğitimini tamamladıktan sonra Vitebsk’e gitti, öğretmenlik yaptı. Burada tanıştığı yazar ve düşünürlerle, daha sonra Bahtin Çevresi diye anılacak topluluğu oluşturdu. 1921 yılında Elena Aleksandrovna Okoloviça’yla evlendi. 1924’te Leningrad’a taşındı. Burada yeniden toplanan Bahtin Çevresi, Voloşinov ve Medvedev imzasıyla çeşitli çalışmalara imza attı. 24 Aralık 1928 günü Diriliş adlı örgüte üye olmak ve devrim karşıtı faaliyetler suçlamasıyla tutuklandı. 1929 yılında çalışma kampına gönderilmesi kararı çıktı. Eylül ayında Bahtin imzasıyla Dostoyevski’nin Yapıtının Sorunları adlı ilk kitabı yayımlandı. 1930 yılında dostlarının yardımıyla cezası sürgüne çevrildi, Kazakistan’ın Kustanay şehrine gitti ve orada uzun yıllar ekonomist olarak görev yaptı. 1936 yılında, Saransk’ta, Mordovsk Eğitim Enstitisünde edebiyat bölümünde görevlendirildi. 1937 yılında “burjuva objektivizmi” suçlamasıyla işten çıkarıldı, Kustanay’a döndü. 1938 yılında kemik hastalığı nedeniyle bir bacağı kesildi. Aynı yıl bir yayınevine “Gerçekçiliğin Tarihinde Eğitici Roman ve Önemi” adlı elyazmasını verdi; bu elyazması savaş sırasında kayboldu. François Rabelais ve Ortaçağ-Rönesans Halk Kültürü çalışmasının taslağını da yine o yıl tamamladı. 1945 yılında Mordovsk Pedagoji Enstitüsünün genel edebiyat bölümünün başına atandı ve 1961 yılında emekli oluncaya kadar burada çalıştı. 1946 yılında Moskova’da “Gerçekçilik Tarihinde Rabelais” adlı doçentlik tezini savundu. Bu çalışma, 1965 yılında kitap haline geldikten sonra, Eco’dan Kristeva’ya dek birçok kültür tarihçisi ve göstergebilimci için temel bir kaynak tarihi oldu. Umberto Eco’nun Gülün Adı romanı birçok açıdan Bahtin’in bu kitaptaki gülme ve özgürlük fikirlerinden beslenmektedir. Emeklilikten sonra ölümüne dek Moskova’da yaşadı.