(16 Haziran 1313 - 21 Aralık 1375)

İtalya’nın Certaldo şehrinde, evlilik dışı bir ilişkinin çocuğu olarak dünyaya gelen Boccaccio Floransa’da büyüdü. Babasıyla birlikte Napoli’ye taşındı ve 6 yıl boyunca burada yaşadı. Stadium’da hukuk eğitimi aldı. Bu dönemde şiir çalışmalarına başladı. Babasının vasıtasıyla tanıştığı saray çevresinden hukuk ve edebiyat bilgileri edindi.
1347 tarihi itibariyle Boccaccio, Ravenna’da yeni bir hami arayışına girdiyse de 1349’da babasının ölümü sonrasında aile reisi olarak daha aktif bir rol üstlendi. 1348’deki veba salgınına tanıklık eden Boccaccio, 1348-1351 yılları arasında yazdığı Decameron’la dünya edebiyatının ilk hikâyecisi olarak tanınıp ünlendi. 1350’den itibaren İtalyan hümanizmine ilgiliydi ve Floransa yönetimiyle yakın ilişkideydi. Çeşitli şehirlerde diplomatik görevler aldı. Petrarca ile yakın bir dostluk kurdu ve Petrarca, onu Yunan ve Latin edebiyatını incelemeye teşvik etti.
1360 yılında, 1374’te tamamladığı 106 ünlü kadının biyografilerini sunan bir kitap olan De Mulieribus claris üzerinde çalışmaya başladı. 1373’te Santa Stefano Kilisesinde Dante hakkında bir dizi konferans verdi ve bunlar, son büyük çalışması olan Esposizioni sopra la Commedia di Dante ile sonuçlandı. Petrarca daha sonra, Boccaccio’yu kendi eserlerini yakmaktan ve kişisel kütüphanesini, mektuplarını, kitaplarını ve elyazmalarını satmaktan vazgeçirdi. Ölümünden sonra koleksiyonun tamamı, Floransa’daki Santo Spirito Manastırına verildi. Son yıllarını çeşitli hastalıklarla geçirdi ve Certaldo’da öldü.