Sten Nadolny

Birisi, serbest konuşma kadar sıkıntısını çektiği hiçbir şey olmadığı halde ne pahasına olursa olsun büyük bir hatip olmak istiyor. Diğeri, bir sürü arkadaşının arasında tasasız, kaygısız bir hayatın hayallerini kuruyor. Rosenheimlı on dokuz yaşındaki öğrenci Alexander’i ve yirmi bir yaşındaki, Güney Anadolulu Türk işçi ve güreşçi Selim’i birbirine bağlayan hiçbir şey yok: Ta ki, Alexander, Selim’in doğuştan bir hikâye anlatıcısı, hatip ve muhtemelen bir öğretmen olduğunu keşfedene kadar…
Alexander, yirmi yıl sonra onları bir araya getiren, alışılmadık, dolambaçlı yolları anlatıyor. Alman ordusundaki hizmet dönemi; Almanya’daki öğrenci hareketleri, bu hareketlerin melankolik temsilcisi ve nihayet hayatının mesleğine başlaması…
Sten Nadolny duygusallık ile ironiyi bir arada kullanarak kendine özgü bir teknikle 1965 ile 1988 arası yılların bir tablosunu çiziyor…